Analiza e ADN-së së Adolf Hitlerit ka zbuluar informacione tronditëse që hedhin dritë mbi jetën e tij personale dhe origjinën gjenetike.
A është e mundur që një nga figurat më të errëta të historisë të kishte një çrregullim seksual që ndikon në organet gjenitale?
Kjo është një nga pyetjet që lind nga rezultatet e reja të analizës së ADN-së, e cila sugjeron se ai kishte sindromën Kallmann.
Një dokumentar i ri, “ADN-ja e Hitlerit: Plani i një diktatori”, do të shfaqet premierë në Britaninë e Madhe dhe do të zbulojë detaje të rëndësishme mbi përbërjen gjenetike të Hitlerit.
Ky film do të shqyrtojë jo vetëm origjinën e tij, por edhe implikimet e këtyre zbulimeve në kuptimin e historisë së tij dhe të veprimeve të tij.
Studiuesit që kanë analizuar ADN-në e Hitlerit kanë zbuluar se ai kishte një predispozitë për çrregullime të tilla si autizmi, skizofrenia dhe çrregullimi bipolar.
Megjithatë, ekspertët paralajmërojnë se lidhja midis ADN-së dhe sjelljes njerëzore është komplekse dhe nuk mund të merret si një diagnozë e saktë.
Simon Baron-Cohen, një psikolog i njohur britanik, ka theksuar se sjellja njerëzore nuk është kurrë 100% e përcaktuar nga gjenet.
Ai shprehet se lidhja midis mizorisë së Hitlerit dhe këtyre diagnozave rrezikon të stigmatizojë individët që vuajnë nga këto çrregullime, shumica e të cilëve nuk janë të dhunshëm.
Një aspekt tjetër i rëndësishëm i analizës është çështja e prejardhjes së Hitlerit. Thashethemet për një sfond hebraik kanë qarkulluar për dekada, duke u intensifikuar gjatë periudhës së tij në pushtet.
Një gazetë e lidhur me kancelarin austriak antinazist kishte kërkuar që autoritetet të hetonin lidhjet e tij me hebrenjtë.
Edhe në vitin 2022, Ministri i Jashtëm rus Sergei Lavrov përsëriti pretendimin se Hitleri kishte prejardhje hebraike, duke e përdorur këtë si justifikim për veprimet e Rusisë në Ukrainë. Kjo ka sjellë një debat të ri mbi identitetin e Hitlerit dhe motivet e tij.
Analiza e ADN-së së Hitlerit, e kryer nga një ekip i udhëhequr nga një gjenetist i njohur, ka përdorur një mostër gjaku nga vendi ku ai kreu vetëvrasje.
Kjo ka lejuar studiuesit të konfirmojnë se gjaku ishte i tij, duke e lidhur atë me origjinën austriake-gjermane, dhe jo me ndonjë grup tjetër etnik.
Me këtë analizë, ne nuk vetëm që marrim një pasqyrë më të qartë mbi jetën e Hitlerit, por gjithashtu hapim një diskutim të rëndësishëm mbi ndikimin e gjenetikës në sjelljen njerëzore.
Si do të ndikojnë këto zbulime në perceptimin tonë për historinë dhe për individët me çrregullime të ngjashme? Kjo është një pyetje që mbetet për t’u shqyrtuar.
