Ivon Velichkovski

Gjashtë muaj qeveri e VMRO-DPMNE-së: Kombi i Maqedonisë së Veriut është i përcaktuar për integrimin evropian, por Qeveria nuk e ka përmbushur përcaktimin kombëtar.

Kombi i Maqedonisë së Veriut nuk kërkon alternativë për integrimin evropian.

Bllokimi i integrimit evropian të Maqedonisë së Veriut përmes sabotimit të Kuadrit të Negocimit është i njëjti si përpjekja për të penguar anëtarësimin e vendit në NATO me problematizimin e Marrëveshjes së Prespës më parë: Këto janë operacione nga i njëjti projekt për të vendosur territorin e Maqedonisë së Veriut në hapësirën e “botës serbe” si një projeksion hibrid për ndikimin ekonomik, politik dhe të sigurisë të Rusisë dhe Kinës në Maqedoninë e Veriut dhe në rajon.

Meqenëse Qeveria duhet të ndjekë kërkesën e kombit për anëtarësim të plotë në Bashkimin Evropian, përkundër retorikës para zgjedhjeve, sot Mickoski dhe Mexhiti janë në një pozicion të vështirë: për VMRO-DPMNE, pyetja është si të lirohet nga detyrimet e narrativës para zgjedhjeve për “ripërsëritje të marrëveshjeve”, ndërsa për VLEN si të bëhet faktor dhe të garantojë procesin integrues që i është dhënë si resor ministror.

Qeveria nuk ka dhe nuk do të ketë një “Plan B”: si VMRO-DPMNE ashtu edhe VLEN e dinë që Kuadri i Negociatave është një udhërrëfyes i qartë dhe i dokumentuar me të cilin Maqedonia e Veriut konfirmon kapacitetin e saj për sundimin e ligjit si kriter i Kopenhagës, duke zbatuar detyrimet e saj të marra me vendim institucional.

Ashtu siç i është e qartë të gjithë kombit se formulimi i kujdesshëm i Kuadrit të Negociatave gjatë Presidencës Franceze të BE-së ishte garancia e asaj që ishte përcaktuar si “çështje identiteti” nga Parisi, Berlini, Roma… dhe Athina dhe Sofja… përmes Brukselit. Dhe që me të nuk negociojmë me Bullgarinë apo Greqinë, por me BE-në.

Prandaj edhe Mickoski pranoi se nuk ka “Plan B”, por “ide”. Kujtoni: VMRO-DPMNE filloi me “ripërsëritje të Marrëveshjes së Fqinjësisë së Mirë”, dhe sot nuk flet më as për “zbatim të vonuar” të ndryshimeve kushtetuese. Të gjithë e kanë kuptuar, veçanërisht në Maqedoninë e Veriut, se gjithçka që na është dashur – e kemi marrë.

Për Lëvizjen për Republikën e Re, Kuadri i Negociatave është si një zgjidhje ashtu edhe një udhërrëfyes dhe ne qëndrojmë në pozicionin se afati për anëtarësim të plotë në BE varet nga autoritetet e Maqedonisë së Veriut.

Më saktë, me ndryshimet kushtetuese deri në mesin e marsit ne bëjmë ricoupling me Shqipërinë dhe së bashku me të dhe Malin e Zi dekadën e ardhshme mund ta presim si anëtare të plotë të BE-së.

Qëllimi i ndikimeve malinje nga jashtë dhe i politikave malinje nga brenda është që Shkupi të presë Beogradin dhe Banja Lukën në rrugën drejt Brukselit – për të qenë “monedhë për kusuritje”. Qeveria dhe Presidenti i Republikës janë në lëvizje – të punojnë për interesin e kombit të Maqedonisë së Veriut dhe të popullit maqedonas në të – ose për “botën serbe”.

Afati për dorëzimin e ndryshimeve kushtetuese që Lëvizja për Republikën e Re e paraqiti publikisht javën e kaluar është 15 janari 2025.

Procedura për ndryshimet kushtetuese është minimumi rreth dyzet ditë dhe me një agjendë optimale, deri në prill do të kemi negociata të zhbllokuara dhe bëjmë ricoupling me Shqipërinë, e cila tashmë ka hapur kapitullin e dytë.

Mali i Zi është më përpara, por me përpjekje të mjaftueshme, të tria vendet së bashku do të mund ta përfundojmë procesin negociator në një periudhë kohore të shkurtër dhe të qëndrueshme – duke krijuar një valë zgjerimi që nuk do të mund të ndalet në asnjë metropol të BE-së.

Prandaj i bëmë thirrje partive opozitare dhe deputetëve që qëndrojnë në përcaktimet e tyre para zgjedhjeve për integrimin e Maqedonisë së Veriut në BE – që të dorëzojnë ndryshimet kushtetuese në mes të janarit – nëse Qeveria nuk i dorëzon deri atëherë.

Nga momenti që propozimi është në Kuvend do të dihet kush për çfarë është – si Qeveria ashtu edhe çdo deputet.

Dhe kjo nuk është “dorëzimi i dorezës” por një mënyrë për të ndarë pjesën tonë të barrës dhe përgjegjësisë. Por edhe për t’u bërë pjesë e suksesit të kombit të Maqedonisë së Veriut.

Opsioni tjetër është që ngërçi të çojë në zgjedhje të parakohshme parlamentare, për një kohë të re të humbur në të cilën partitë do të kërkojnë mënyra për të “shpëtuar fytyrën”, ndërsa në fakt do të hasin vetëm përçmim.

Thjesht – zgjedhja është politikë e përditshme ose politikë shtetërore.