Një fshat italian ku askush nuk flet italisht: Nuk shohin TV, dhe përdorin telefonat vetëm për raste urgjente
Santo Lucio de Combucscuro është një fshat i vogël në Itali, i njohur si “kthetra provinciale e harruar” për shkak të kulturës dhe gjuhës provinciale të ruajtura.
Ai ndodhet në pjesën veriperëndimore të Italisë, pranë kufirit me Francën, në rajonin Piemont, në provincën Cuneo.
Ky fshat është kaq i izoluar, në çdo kuptim të fjalës, sa që lajmet e mira dhe të këqija arrijnë të fundit.
Santo Lucio de Combucscuro është afër kufirit midis pjesës italiane dhe asaj franceze të rajonit Piemont. Pasagjerët që duan të vizitojnë këtë pjesë duhet së pari të fluturojnë në Torino, dhe pastaj të vazhdojnë me tren dhe më pas me autobus.
Gjuha zyrtare në Combucscuro është provensalisht, një dialekt i lashtë neo-latin mesjetar i gjuhës oksitane, që flitej në rajonin francez të Oksitani.
Në fshat jetojnë rreth 30 banorë, dhe jeta nuk është e lehtë. Ata janë kryesisht familje bujqësore që merren me bujqësi dhe blegtori. Në muajt e dimrit, shpesh nuk ka energji elektrike për javë të tëra, dhe interneti është një ngjarje e rrallë – pothuajse si shfaqja e një komete.
Paraizo për dashamirësit e qetësisë dhe bukurisë natyrore
Pavarësisht kushteve të vështira, livadhet e qeta malore dhe fushat me livando ngjyrë vjollcë krijojnë një strehë të përsosur për ata që kërkojnë shpëtim nga zhurma e qytetit. Pamja nga majat alpiniste shtrihet deri në Bregun Azur.
Në fshat nuk ka bare, supermarkete ose restorante, dhe socializimi është i kufizuar në ngjarje të herëpashershme “folklorike” ose në mbledhjen e kërpudhave gjatë fundjavave.
Banorët jetojnë një jetë më të thjeshtë në harmoni me natyrën. Jeta e tyre përditshme është e mbushur me jetë të shëndetshme, pa televizor, dhe telefonat celularë përdoren vetëm në raste urgjente.
Këtu, siç thonë banorët, jeta respektohet në formën e saj më të pastër, dhe ata janë të gatshëm t’u tregojnë të gjithëve vlerat e vërteta që duhet të ndiqen.
